Poszczególne gałęzie prawa wykształciły się z potrzeby zaprowadzenia porządku w różnych dziedzinach życia. Powstały podział reguluje sfery karne, cywilne, handlowe czy pracy. W systemie prawa coraz częściej wyróżnia się także prawo żywnościowe dotyczące m.in. produktów spożywanych przez ludzi. Na poziomie prawa unijnego oraz krajowego regulowane są kwestie związane z żywnością, takie jak dozwolony skład, zasady produkcji, uprawa i hodowla, reguły oznakowania i reklamy różnych kategorii żywności. Bezsprzecznym jest, że obszar żywności wymaga szczególnego systemu ochrony prawnej.
Obowiązek znakowania żywności
Podstawowym celem, jaki musi spełniać prawo żywnościowe, jest ochrona zdrowia i życia konsumenta. Z tego względu znakowanie żywności musi być zgodne z określonymi wymogami prawnym, co ma skutkować zapewnieniem właściwych standardów bezpieczeństwa żywności.
Pojęcie znakowania żywności oznacza umieszczanie na etykiecie, opakowaniu, obwolucie lub opakowaniu zbiorczym produktu informacji dotyczących środka spożywczego. Oznaczenia występują pod postacią słów, grafik, znaków towarowych, jak również rysunków czy symboli. Oznaczenia te mogą dotyczyć między innymi sposobu przygotowania i spożycia produktu, daty minimalnej trwałości, warunków przechowywania, wartości odżywczej czy informacji o alergenach.
Znakowanie żywności w Unii Europejskiej
Jedną z najważniejszych zasad znakowania żywności jest to, że informacje na jej temat nie mogą wprowadzać w błąd. Reguła ta wynika z prawa unijnego i ma zastosowanie w odniesieniu do tworzenia prawidłowych etykiet środków spożywczych. Informacje na temat żywności muszą być rzetelne, jasne i łatwe do zrozumienia dla konsumenta. Warto pamiętać, że zasady te dotyczą także reklamy oraz prezentacji środków spożywczych, w szczególności kształtu, wyglądu lub opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu ustawienia oraz otoczenia, w jakim są pokazywane.
Znakowanie żywności - polskie prawo żywnościowe
Znakowanie żywności wprowadzanej do obrotu w Polsce regulowane jest przepisami szczególnymi. Zastosowanie znajdują również wytyczne i Komisji Europejskiej. Środek spożywczy powinien zawierać niezbędne informacje w formie napisów lub innych oznaczeń. Nie można zapominać, że dla poszczególnych kategorii środków spożywczych polski prawodawca ustanowił dodatkowe wymogi prawne (np. dotyczące znakowania suplementów diety).
Dane obligatoryjne
Wraz z wejściem w życie rozporządzenia nr 1169/2011 powstał katalog danych, które obowiązkowo muszą znaleźć się na etykiecie każdego środka spożywczego. Zalicza się tu nazwę środka spożywczego, wykaz składników, informację o alergenach, datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia, mi, wszelkie specjalne warunki przechowywania lub warunki użycia, ilość netto, a także oznaczenie podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze. Na etykiecie nie może zabraknąć również instrukcji użycia, w przypadku gdy w razie braku takiej instrukcji odpowiednie użycie danego środka spożywczego byłoby utrudnione, oraz numeru partii.
Partnerem artykułu jest firma FoodMedLaw zajmująca się doradztwem w kwestii prawa żywnościowego.
